Znaczenie wzorca przywiązania w życiu dorosłym

Pierwsze trzy lata życia dziecka mają istotne znaczenie dla jego późniejszych relacji z otoczeniem. W tym czasie powstaje więź miedzy dzieckiem a opiekunem. Od jakości tej więzi zależy dalszy rozwój dziecka. To jaki wzorzec przywiązania zostanie stworzony w tym okresie wpłynie na jakość aktualnych i przyszłych relacji przyjacielskich z innymi ludźmi, a szczególnie na jakość związków intymnych w życiu dorosłym.

Gdy dziecko czuje się bezpieczne

Wzorzec przywiązania oparty na poczuciu bezpieczeństwa daje przekonanie dziecku o istnieniu stałego, niezagrożonego dostępu do źródła gwarantującego równowagę emocjonalną. Kiedy jest przestraszone szuka ukojenia u swojego opiekuna. Gdy dozna ukojenia, staje się spokojne i chętnie powraca do zabawy i eksploracji otoczenia. Jeśli dziecko czuje się bezpiecznie w obecności swego opiekuna otwarcie komunikuje swoje uczucia, napięcie, dyskomfort, niezadowolenie. W przypadku rozłąki protestuje. Ma jednak pewność, że rodzic wróci.

Synchronizacja z dzieckiem

O tym, w jaki sposób dziecko przywiąże się do opiekuna, jaką stworzą więź, decydują stałość i wrażliwość opiekuna oraz sposób odpowiadania na potrzeby dziecka. Bezpieczna więź to relacja oparta na dostępności fizycznej i emocjonalnej opiekuna. Najczęściej, pierwszą osobą, z którą dziecko nawiązuje więź jest opiekun który więcej czasu spędza z dzieckiem i adekwatnie odpowiada na sygnały wysyłane przez dziecko. Większość dzieci przed ukończeniem pierwszego roku życia, gotowa jest do zbudowania więzi także z innymi ważnymi dla siebie osobami, drugi rodzic, rodzeństwo. Nie rzadko dziecko wybiera jedną figurę spośród opiekunek w żłobku, w obecności której czuje się bezpiecznie. Może to być figura zastępcza dla matki. Dlatego też przywiązujemy szczególną uwagę na umiejętne i adekwatne reagowanie na potrzeby dziecka. Obdarzamy dzieci troską i zapewniamy poczucie bezpieczeństwa przez uważne i cierpliwe reakcje na ich potrzeby. Wrażliwość na sygnały dziecka, tulenie, reakcje na płacz, dostosowanie tonu głosu gdy mówimy do dziecka to przesłanki do tworzenia bezpiecznej więzi z dzieckiem.

Dlaczego to takie ważne?

Człowiek z ukształtowanym bezpiecznym wzorcem przywiązania potrafi swobodnie nawiązywać i podtrzymywać przyjaźń i związki intymne. Ma przekonanie o własnej wartości. Lepiej radzi sobie z emocjami. W sytuacjach trudnych aktywnie poszukuje rozwiązań w oparciu o wyniesioną w pierwszych lat życia wiarę w możliwość zmiany na lepsze. Lepiej radzi sobie z emocjami. Bezpieczna więź to fundament na całe życie.

Wioletta Relidzyńska – psycholog